biografie

Ik groei op in een Hollands gezin, samen met mijn oudere broer(tje) zijn we niet heel verschillend van andere families. Toch neem ik al op jonge leeftijd dingen waar die voor anderen “verborgen” blijven, zo weet ik hoe mensen zijn terwijl ik ze niet ken, dit “weten” is echter abstract.  Ook voel ik een soort “wijsheidsgevoel” waarvan ik aanvankelijk denk dat mijn broertje en vriendjes dat ook hebben. Gaandeweg ontdek ik dat ik echter de enige ben met een dergelijke beleving.

Ik beleef dat ik word omringd door een werkelijkheid die meer is en verder gaat dan wat andere kinderen en mensen zien en voelen. Mijn wereldje wordt bevolkt door een hoop, voor anderen, onzichtbare vriendjes. Ook op school weet ik andere kinderen mee te nemen in mijn belevingswereld waarin een avontuurlijke en zinderende energie een belangrijk bestanddeel vormt. Sommige kinderen weten dat mijn belangstelling voor het mystieke groot is, een vriendje weet me zelfs te verwijten dat ik nog in spoken geloof.

Gekoppeld aan dit alles is mijn enthousiasme voor muziek en toneel, dit blijkt uit de vele activiteiten op school en daarbuiten, zoals het koor waarin ik zing en mijn inzet in de vele uitvoeringen van toneel en musical op school. Het zingen heeft mijn speciale voorliefde, elke avond zing ik me in slaap en het is op een van die momenten (ik ben dan zes jaar) waarop ik diep van binnen weet dat ik later zal gaan zingen. Tijdens mijn kindertijd ben ik druk in de weer; het schrijven van toneelstukken, liedjes en verhalen gaat in een moeite met het organiseren en uitvoeren van allerlei voorstellingen. Het is dan ook niet merkwaardig te noemen als ik weet later naar toneelschool te willen gaan.

Met betrekking tot mijn muziekbiografie verwijs ik naar de pagina: “muziekbiografie”.

Als puber probeer ik, net zoals ieder kind, mijn identiteit te zoeken en het mystiek verhuisd een beetje naar de achtergrond. Echter niet helemaal want ik voel me enorm aangetrokken tot het mystieke en religieuze zaken, in de gedichten en songs die ik schrijf komt dit ook duidelijk naar voren. De liedjes en teksten hebben vaak een mysterieuze lading. Een vriend die mediteert wekt mijn belangstelling hiervoor maar ik ben aanvankelijk ook nog wat terughoudend.

Als ik op een avond samen met wat vrienden een avondje uitga gebeurt er iets dat me doet besluiten toch te gaan mediteren. Op het hoogtepunt van de avond voel ik dat er iets niet in orde is, ik zie vlammen en geef aan dat we beter naar huis kunnen keren. Echter er wordt een beetje nonchalant gereageerd omdat men aanvankelijk denkt dat het niet zo serieus is. Omdat ik blijf aandringen keren we toch richting huiswaarts, waar blijkt dat het huis van een vriendin in brand staat. Het woonhuis brandt volledig plat en haar vader, de papegaai en de hond komen om. Haar moeder en broertje en zusje worden gered maar de moeder moet wegens een diepe val nog ruim een half jaar herstellen. Het is dit signaal dat me doet besluiten gehoor te geven aan de regelmatig voorkomende waarnemingen die ik heb.

Als ik geïnitieerd word in de techniek van transcendente meditatie beland ik in een bewustzijnstoestand die zeer speciaal is, ik heb het gevoel thuis te komen. Mijn meditatielerares is ook zeer onder de indruk en weet me te vertellen dat dit zeer buitengewoon is en mogelijk een verdienste uit een vorig leven kan zijn. De ervaring houdt enkele maanden aan, langzaam aan verdwijnt mijn bijzondere bewustzijnstoestand naar de achtergrond maar het vlammetje dat aangestoken is zal voorgoed blijven branden. Ik ga intern binnen de transcendente meditatie beweging waar ik me verdiep in meditatie en yoga. Een tijdje later ontmoet ik een bijzondere dame die reeds jarenlang werkt met haar gaven waarmee zij door het hele land mensen helpt. Zij gaat me begeleiden in mijn verdere ontwikkeling op een ongewoon spiritueel pad. Als na verloop van tijd ze me verteld dat het tijd is om met mensen te gaan werken met mijn ervaring en gave ben ik nog wat onzeker, kan ik dat wel doen en heb ik wel genoeg levenservaring?

En zo start ik met het begeleiden van mensen in hun spirituele ontwikkeling en als meditatieleraar. Het begint allemaal met een groepje mensen en wat mensen die aankloppen om raad en mij te hulp vragen. Onderwijl gaat mijn muzikale en kunstontwikkeling tevens verder en mede hiervoor reis ik af naar Amerika, een avontuurlijk reis die aanvankelijk bedoeld is om in New York te verblijven maar die Ronald, Milya en mij eerst de gelegenheid doet aangrijpen rond te gaan reizen in het zuiden. Met een camper beginnen we aan de grote reis en beleven we een avontuurlijke tijd voordat ik naar het noorden zal reizen.

Op een nacht kamperen we, bij uitzondering, op een afgelegen terrein (wat eigenlijk niet heel slim is maar we zijn dan te ver verwijderd van een campground). Midden in de nacht worden we opgeschrikt door een hoop tumult, de hele camper staat te schudden en even later beschadigt een kogel het zonnedakje boven op het voertuig. We bevinden ons temidden van een overval waar, na de volgende dag blijkt, zelfs enkele mensen niet meer levend uitkomen. Het blijkt een afrekening te zijn van een criminele bende. Merkwaardig genoeg voel ik me echter heel kalm en rustig terwijl de kogels ons om de oren vliegen, we blijven stil binnen en worden blijkbaar niet opgemerkt. De dagen die volgen kunnen we de staat niet verlaten omdat we als getuigen allerlei verklaringen moeten afleggen. Ronald verteld ons dat hij een Indiaan zag die ons beschermde omdat we ons op zijn grondgebied waren en hij over ons waakte terwijl we ons in het hachelijke avontuur bevonden.

Na een enerverende tijd reis ik uiteindelijk terug naar Europa, ik voel me wat verdrietig want naast alle avontuur is er ook het loslaten van een relatie en de pijn die hierbij hoort. Plotseling is daar een indiaan die in het looppad van het vliegtuig staat, ik weet meteen dat dit de indiaan is die Ronald bedoelde, hij spreekt me toe met de woorden “don´t hurt yourself”.

Terug in Nederland en België pak ik mijn lessen aan de kleinkunstacademie en het muziek maken weer op en ga verder met het lesgeven en begeleiden in meditatie. De energie blijkt ineens enorm sterk te zijn, mensen in de groep hebben plots allerlei nieuwe ervaringen waarbij opvalt dat dit naar gezondheid en ontwikkeling zeer positief uitvalt. Een van de deelnemers is een meisje die kunstenaar is en tekeningen begint te maken van wat ze waarneemt. Er blijkt een indiaanse energie te zijn die zich eerst Sebach noemt, het is een gids die ik blijkbaar heb meegebracht en die zich via mij manifesteert, hij beschermt en waakt over de groep.

Zo is er een nieuwe onverwachte factor bijgekomen die vanaf dan alles een nieuwe richting opstuwt, een van de deelnemers (Eelco) aan de ontwikkelingsgroep verhuist naar Friesland en vraagt later om iets te komen vertellen over wat ik doe. Aanvankelijk aarzel ik omdat ik alle ontwikkelingen sinds mijn terugkeer uit Amerika nogal overweldigend vind en er niet zo goed raad mee weet. Het is ook allemaal wel een beetje vreemd en verre van alledaags om ineens een indiaanse gids achterop je Hollandse fiets te hebben zitten! Ook vraag ik me af of ik dit allemaal wel zo wil en heb toch ook wel wat weerstand tegen het verloop van de dingen.

Als een Friese mevrouw bij mij in het zuiden, via Eelco, op “consult” komt vanwege een ernstig gezondheidsprobleem heeft dit voor haar een zeer goede uitwerking, zelfs haar internist raadt haar aan nog eens terug te keren naar die mijnheer (ik dus) in het zuiden. Gewapend met haar zus weet ze me te overreden om toch eens te komen vertellen voor haar theosofieclub. Zo reis ik naar Friesland en de avond wordt een bijzonder succes, zo volgt de vraag om een tweede avond die een paar maanden later volgt. De ervaringen zijn krachtig, mensen ervaren de energie als weldadig en beginnen bloemen mee te brengen die een rol beginnen te spelen in het geheel. Soms voelen mensen hulp, zowel fysiek alsook met problemen of krijgen meer zicht op voor hun belangrijke dingen. De avonden ontwikkelen zich verder en ook in het zuiden komen er healingbijeenkomsten.
Ook  muziek speelt op de avonden een rol, regelmatig speel ik er mijn songs, zo krijgen de bijeenkomsten ook een muzikale noot. Door de grote belangstelling start er ook een ontwikkelingsgroep in Friesland waarvoor ik regelmatig naar het noorden afreis.

Ik reis zelfs naar Barcelona waar ik via Bart, een bevriende student aan de kleinkunstacademie terecht kom. Hij mediteert ook en is aangesloten bij een groep boeddhisten in Spanje waar hij na zijn studie gaat wonen. Omdat een klein jongetje uit India (die een reïncarnatie van een belangrijke Lama schijnt te zijn) een foto van me aanwijst die per ongeluk op een grote tafel tussen bijna honderd andere foto’s terecht is gekomen ziet iedereen in de boeddhistengemeenschap het als een aanwijzing. Vooral ook omdat ik verbonden ben met de energie van Sebach (Wankatah) word ik gevraagd een bijeenkomst te geven voor de gemeenschap in Barcelona. Ik logeer bij Bart en kan zo ook de stad eens bezoeken, ik zie het als een leuke reis. Als ik de zaal binnenkomen waar de bijeenkomst wordt gehouden val ik van verbazing bijna om, het zit vol met een paar honderd mensen, da’s toch wel even schrikken! Het is een bijzondere bijeenkomst die me, als ik op gang ben gekomen vanzelf afgaat. Op de een of andere manier is er een diep vertrouwen telkens als ik weer een “healing” (zo zijn de bijeenkomsten gaan heten) doe, ik voel duidelijk dat ik op die momenten geholpen word en ik ben absoluut zeker. Twijfel speelt me soms wel parten in het dagelijkse leven, dan lijkt het vaak een ver van mijn bed show en vraag ik af of ik dit wel wil. Maar omdat alles nogal snel is gegaan en ik daarnaast ook nog druk ben met muziek aan de Kleinkunstacademie schuif ik het wat voor me uit en denk dat alles een tijdelijk iets is.

Ondertussen gaat alles door en niet alleen in Friesland is de belangstelling groot maar ook in het zuiden zijn er inmiddels bijeenkomsten geweest die heel bijzonder waren. Te gast bij een lokale radio omroep in Dokkum geeft een nieuwe zet aan het gebeuren en niet veel later word ik gevraagd om gast van de dag de zijn bij omroep Friesland. Veel tijd om hierover na te denken heb ik niet want de vraag komt op de dag dat ik in Friesland arriveer voor een healingbijeenkomst. Zo zit ik dezelfde avond nog in de televisiestudio voor een live programma en ziet heel Friesland me op de buis. Nog geen half uur na de uitzending spoed ik me naar de zaal waar de bijeenkomst zal worden gehouden……ik sta versteld, een uitpuilende zaal waar de deuren dicht moeten en de gasten die er niet bij passen in de aangrenzende hal het gebeuren via een geluidsmonitor kunnen volgen. Het wordt een zinderende een krachtige healingsavond.

Toch is dit voor mij het moment waarop ik me plots realiseer dat alles nu wel heel erg snel begint te gaan en ik schrik van de enorme belangstelling. In plaats van op toenemende belangstelling in te spelen trek ik me terug. Er volgen een paar jaar geen bijeenkomsten meer!

Er breekt een tijd aan waar ik afstand neem van het werk via de healings en ook zal het zo’n 4 jaar gaan duren vooraleer ik weer opnieuw een ontwikkelingsgroep zal opstarten.
Ik wil me meer verdiepen in de wereld van de reguliere “medische hulpverlening” en heb het gevoel dat ik dat maar het beste kan doen door me er helemaal in te storten, zo werk ik gedurende een half jaar in een project met kinderen.
Het is een begeleiding die op een originele manier plaatsvindt; midden in de samenleving, in een achterstandswijk met een hoog percentage allochtonen.
We zitten met ons project (een team van een handjevol mensen) in een deel van een basisschool, waar we onze doelgroep (kinderen van 5 tot 12 jaar) rechtstreeks benaderen via een creatieve weg. Doordat we ons zo dicht bij de mensen bevinden is er een lagere drempel maar eveneens terughoudendheid bij de buurtbewoners, die eerst een proces van gewenning en acceptatie moeten doorlopen bij deze ongewone benaderingswijze.

Het half jaar dat ik hier werk brengt me een hoop inzichten in het werken met kinderen met een verhoogde gevoeligheid. Vooral leer ik hier dat het scheppen van een veilige omgeving essentieel is om deze kinderen te kunnen laten opbloeien en waar hun bijzondere aanleg niet wordt beschadigd en verstikt door een sfeer van onderdrukking, die ook bij kinderen al op vroege leeftijd ontstaat.

Ergens, later in de tijd, zal ik de ervaringen verwerken in mijn plan om voor kinderen iets te kunnen betekenen. Zo kan het idee rijpen en later aangevuld worden met verdere inzichten en ervaringen.

In 1997 heb ik tijdens mijn reis en verblijf in Schotland (waaronder het eerste bezoek aan de spirituele gemeenschap van Findhorn), een bijzonder boek cadeau gekregen, op een of andere manier ga ik het boek na een paar jaar opnieuw van de plank halen..
Het is een boek van Mansuk Patel, waarin hij allerlei ervaringen beschrijft binnen zijn leven, een bijzondere man met een krachtige boodschap over het leven.
Samen met zijn team van mensen draagt hij zijn kennis en inzicht uit, de meeste mensen binnen zijn team hebben een deels medische achtergrond en bij het nog eens lezen van zijn boek enkele jaren later besef ik dat er voor mij nog een uitdaging ligt en dat ik juist op dat terrein een aanvullend stuk zie liggen.

Omdat ik ook ervaring en kennis wil opdoen van medische en reguliere inzichten kom ik terecht bij een landelijke afdeling van de GGZ (een instelling voor psychiatrische hulpverlening en geneeskunde), hier werk ik op verschillende plaatsen; van gesloten afdelingen met ernstige ziektebeelden tot de sfeer van rehabilitatie en therapie.
De werkervaring wordt tevens door studie verdiept en aangevuld. Ik doe een schat aan kennis en ervaring op, tevens komt langzaam het besef binnen dit circuit niet volledig mijn inzichten te kunnen benutten.

Meer en meer ontdek ik echter ook de waarde van de spiritualiteit binnen het reguliere systeem, echter binnen de reguliere context blijkt niet genoeg aansluiting te bestaan om een dergelijke visie volledig en effectief.

De ervaringen die ik heb op gedaan leiden me uiteindelijk terug naar het spirituele werk met een gevoel van meer volledigheid om hier ook werkelijk iets te kunnen bieden.

Ik besluit me weer te gaan richten op het spirituele werk, start na lange tijd weer een ontwikkelingsgroep, een tijdje later gevolgd door een tweede groep. Ook start ik weer met het geven van bijeenkomsten, ditmaal op meerdere plaatsen in het land. Ook het moment van de start van de oerklanksessies en concerten. Concerten met een bijzondere uitwerking, waarin ik mijn ervaringen als muzikant en healer laat samenvloeien.

Ook hier blijkt de energie van Wankatah voelbaar en krachtig aanwezig, er blijkt zich op deze sessies nog meer energie te verzamelen die wordt ervaren als de “wereld van de tovenaars” (een aanduiding vanuit het Sjamanisme). De sessies hebben een krachtige uitwerking, maar zijn eveneens weldadig.

Het blijkt een bijzonder fenomeen, hier komen vele werelden samen; de indiaanse traditie, mijn achtergrond als muzikant en kunstenaar, de healer en (therapeutische) werking van de Tibetaanse klankschalen, instrumenten, boventonen en oerklanken.

Ook de healingbijeenkomsten blijken krachtiger geworden, vreugdevol en met humor worden mensen geraakt terwijl mensen (en dieren) naar huis gaan met nieuwe energie en inzicht.

Zo lijkt een nieuwe ronde zich te hebben aangediend met de verdieping die zo hard nodig blijkt te zijn in deze tijd van veranderingen.

Inmiddels ben ik weer een stukje verder en ben blij dat ik dit mooie werk mag doen, samen met mijn helpers uit deze wereld draag ik deze mooie boodschap uit;
Mensen zoals Ida en Frans, Liesje, Helene en Wim (Findhorn) maar ook vele anderen; Yvonne Veenstra, Gonnie, Sigrid en Mieke, Ellen, Eelco en nog vele anderen.
En niet te vergeten : Wankatah  (in eeuwige liefde en verbondenheid).
Mijn Innige dank aan jullie allemaal!

Hier op het einde van de zomer van 2007 is de zindering voelbaar van de weg die voor me ligt, samen met Wankatah en de liefdevolle energie en wezenlijkheid van de andere werkelijkheid weet ik;

Het is tijd om de wereld in te gaan met een boodschap van hart tot hart!

Ook op het vlak van mijn muziek ben ik dankbaar voor iedereen die hier voor en met mij op de middenstip danst of in de schaduw van de “coulissen” staat (misschien wel de belangrijkste plek).